Ölü Mü Denir

Ölü mü denir þimdi onlara
Durmuþ kalpleri çoktan
Ölü mü denir þimdi onlara
Kýmýldamýyor gözbebekleri
Ölü mü denir peki
En büyük limanlara demirlemiþ
En büyük gemiler gibi
Kýmýldamýyor gözbebekleri
Ölü mü denir þimdi onlara.
Suratlarý gergin
Suratlarý kararlý
Belli ki çok beklemiþler
Kabuðundan çýkan bir portakal gibi gelen sabahý
Suratlarý gergin
Bir savaþ alanýna benziyor suratlarý
Dudaklarý nemli
Son defa kendi etini öpüp
Yani son defa gerçek bir insan etini
Hazla kapanmýþlar öyle
Geçirmiyor gövdeleri soðuðu
Geçirmiyor sýcaðý da
Ve ikiye ayrýlmýþ bir nehir gibi bacaklarý
Akýyorlar sonsuza
Ölü mü denir þimdi onlara.
Kimse hüzünlü olmasýn
Sýrasý deðil hüznün daha
Bir gün bir þehrin alanýnda
Bir mermer yýðýnýnýn gözlerine
Omuzlarýna düþerse bir çýnar yapraðý
Hüzünlensin yaþayanlar o zaman
Sýrasý deðil hüznün daha.
Öylesine sýkýlmýþ ki yumruklarý
Ýyice sýkýlsýn yumruklar
Saklansýn diye bir armaðan gibi bu katýlýk
Öylesine sýkýlmýþ ki yumruklarý
Kimse hüzünlü olmasýn
Kimse hüzünlü olmasýn diye
Sýrasý deðil hüznün daha.
Unutulsun bir gövdeye duyulan hasret
Unutulsun bu alýþýlmýþ duyarlýk
O kadar sade, o kadar kalabalýk ki
Unutulmaya deðer onlarýn insan gövdeleri
Ve unutulmalý mutlaka
Dolsunlar diye yüreklere
Dolsunlar damarlara.
Ölü mü denir
Ölü mü denir þimdi onlara.


Edip Cansever |

Ölü Mü Denir

Ölü mü denir þimdi onlara
Durmuþ kalpleri çoktan
Ölü mü denir þimdi onlara
Kýmýldamýyor gözbebekleri
Ölü mü denir peki
En büyük limanlara demirlemiþ
En büyük gemiler gibi
Kýmýldamýyor gözbebekleri
Ölü mü denir þimdi onlara.
Suratlarý gergin
Suratlarý kararlý
Belli ki çok beklemiþler
Kabuðundan çýkan bir portakal gibi gelen sabahý
Suratlarý gergin
Bir savaþ alanýna benziyor suratlarý
Dudaklarý nemli
Son defa kendi etini öpüp
Yani son defa gerçek bir insan etini
Hazla kapanmýþlar öyle
Geçirmiyor gövdeleri soðuðu
Geçirmiyor sýcaðý da
Ve ikiye ayrýlmýþ bir nehir gibi bacaklarý
Akýyorlar sonsuza
Ölü mü denir þimdi onlara.
Kimse hüzünlü olmasýn
Sýrasý deðil hüznün daha
Bir gün bir þehrin alanýnda
Bir mermer yýðýnýnýn gözlerine
Omuzlarýna düþerse bir çýnar yapraðý
Hüzünlensin yaþayanlar o zaman
Sýrasý deðil hüznün daha.
Öylesine sýkýlmýþ ki yumruklarý
Ýyice sýkýlsýn yumruklar
Saklansýn diye bir armaðan gibi bu katýlýk
Öylesine sýkýlmýþ ki yumruklarý
Kimse hüzünlü olmasýn
Kimse hüzünlü olmasýn diye
Sýrasý deðil hüznün daha.
Unutulsun bir gövdeye duyulan hasret
Unutulsun bu alýþýlmýþ duyarlýk
O kadar sade, o kadar kalabalýk ki
Unutulmaya deðer onlarýn insan gövdeleri
Ve unutulmalý mutlaka
Dolsunlar diye yüreklere
Dolsunlar damarlara.
Ölü mü denir
Ölü mü denir þimdi onlara.


Edip Cansever |

2 Temmuz bugün
ve had safhada sýkýntým.
Duramýyorum yerimde
patlayacak gibiyim sanki
oysa daha neþeliydim
tebessüm edip, gülebiliyordum dün.
ama bugün
mengene sýkmýþ gibi göðsümü,
bir þeyler daraltýyor yüreðimi sanki,
ve ben çýkarmak istiyorum
bilinçaltýmdakilerini açýða.
Ve
bulmaya çalýþýyorum; tinimi rahatsýz edenin ne olduðunu.
geçiyor film þeridinde ki gibi, imgemde ki olaylar.
Ve
anlýyorum þimdi,
sýkýntýlarýmýn, iç çekmelerimin nedenini.
Ve
bilincimle gidiyorum, ýþýk hýzýndan da hýzlý
1993 yýlýnýn 2 Temmuz gününe.
Ne acý, ne acý,
tarifi olanaksýz duygular kaplýyor bedenimi.
Anýmsýyorum o kapkara dumanlarý,
Allah, Allah diyerek, saldýrýya geçen
O bilisiz, o güdümlü,
O insansý güruhun naralarýný.
Ve unutamýyorum;
O gökyüzüne ulaþan, kocaman alevleri
Ve 37 canýn yakýlýþlarýný diri, diri.
Kan aðlýyor yüreðim;
Durmuþ sanki beynim; ulaþamýyor bir sonra ki düþünceye.
Saðlayamýyorum konsantrasyonumu.
Utanýyorum insan olduðumdan.
Varlaþtýrýyorum tinimde, bedenimin bir parçasýnýn ateþe deðdiðinde duyumsadýðým acýyý.
Ve Yaþýyorum ayný acýyý bende.
Ve irkiliyorum, diken, diken oluyor derilerim.


2

Ne korkunç ve tarif edilemez bir duygu.
Onlar, yakýlanlar duyumsadýlar bedenlerinde acýnýn sonsuzluðunu.
Ah ölüm ah; kalleþ ölüm ah!
Ve bakýyorum çevreme
sokakta yürüyenlere, evde oturanlara;
bilisiz,bilgisiz, duyarsýz, yýðýnlarýn çoðunluðu,
büyük insan topluluklarý.
kendi konumunda ve kendi uðraþýsý içinde herkes;
ve bilgisizce yaþýyorlar bazýlarý;
Ve
arþýnlýyorlar sokaklarý.
uzaklar sanki kolektif bilinçten.
Ve her þeye raðmen
devam ediyor hayat,
ve dönüyor dünya.
Varlaþtýrýyor; saniyeler, dakikalarý, saatleri, günleri, yýllarý, yüzyýllarý
ve sonsuzluk içinde deviniyor evren
ve oluþuyor sürekli zaman,
ve üretiyor, pratiði mekan.
ve bileþkesinde mekanla-zamanýn;
deviniyor, maddeleþiyor; olaylar, olgular;
ve takip ediyor geceyi gündüz; gündüzü gece
ve dönüþecek sýcak soðuða ve soðuk sýcaða;
ve yumuþak ve sert;
ve artý ve eksi
ve erkek ve kadýn
yani karþýtlarýn savaþýmýnda deðiþecek her þey
hiçbir þey ama hiçbir þey kalmayacak ayný
ve gidecek sonsuza kadar oluþum
ve bunlarý kavrayan bilinç;
farkýna varýyor evrenselliðin,
ne kadar dingin
ne kadar engin;
ve durdurulamaz olan o determinizm;
alýp götürüyor imgemi sonsuzluða.
Ve
Sivas’ta yananlar; farkýna varanlardýr evrenselliðin;


Ve
Sivas’ta yakanlar; o zavallýlar, o güdümlüler;
farkýnda olmayanlardýr bütünselliðin.
Bilmiyorlar onlar, birin bütün, bütünün bir olduðunu.
Anlamýyorlar; deðiþimin ve devinimin durdurulamazlýðýný.
Ve bunlar, duraðan kafalýlar; korteksiz beyinliler ;
savunucularýdýr gericiliðin, yobazlýðýn, deðiþmezliðin.
ve onlarýn karþýsýnda olanlar;
yani aydýnlýðýn, ilerlemenin savunucularý;
o yanan, o yakýlan güzelim insanlar.
Ya! diðerleri;
Yani karanlýðýn, vahþiliðin, ölümün savunucularý
ve o saldýrgan
Ve o þiddet yanlýsý banal güruhun varlýðý ve çoðunluðu.
bundandýr sýkýntým
bundandýr tinimin derinliðinde ki acý
bundandýr boðuntum;
ve
yaþanýlan acýmasýzlýklar, duyarsýzlýklar
ve
yapýlanlarýn insan dýþýlýðý;
ve insan olarak anýlmalarý bunlarýn
kahreder sinemi.
ve
kaçýp gitmek bir yerlere
kurtulmak sýkýntýlardan; olasý mý?
Atabilirmiyim? Bilinçaltýmdakilerini;
Unutabilir miyim? O vahþeti;
boþalabilir mi? Kafanýn içindekiler.
Mümkün mü? Bu
deðil canlar elbette deðil;
taþýyorum kafamý da birlikte; kafamýn içindekilerdir beni ben yapan çünkü.
hey dostlar
neler var kafam da, neler,
akýp gidiyor düþüncelerim
bin yýllar öncesine
insanlarý aydýnlatmaya çalýþan onlarca
insanýn katledilmesine;
o yüce insanlarýn öldürülmesine, yüzülmesine.
hey bre hey.
Ve o güzelim, insanlar; bilincime çýkýyorlar birer, birer;


Ve aklýma geliyor hemen; örneðin;
Nesimi’nin yüzülmesi;
Elleri, kollarý, ayak ve bacaklarý kökten kesilerek
Ve uçurularak kafasý Mansur’un öldürülmesi;
Bedrettin’in katledilmesi, bedeninin sürüklenmesi sokaklarda;
Ve
Spartaküs’ler; Kopernik’ler;
Mumcu’lar; Turan Dursun’lar,
Kýþlalý’lar; Üçok’lar
Galileo’lar
ve daha niceleri.
ve Maraþ ve Çorum katliamlarý
ve Bahçelievler vahþeti;
ve Deniz
ve Hüseyin
ve Yusuf’un idamlarý.
ve zulmün en büyüðü; unutulur mu ? Kerbela
silinir mi belleklerden bunlar hiç ?
ve kanlý ve zalim Sivas.,
tiksiniyorum, utanýyorum, kýzýyorum,
ve hiddetleniyorum, tutamýyorum kendimi.
çýkýp baðýrmak, isyan etmek birilerine
duyarsýz, duygusuz, belleksiz yýðýnlara.
ve
bu duygular içinde;
fýrlýyorum istem dýþý sokaða;
katýlýyorum istemesem de;
toplum olamamýþ bilisiz topluluða;
edilgen, nemelazýmcý, tekçi, benci
ve duyarsýz bireylere.
Ve daha çok sýkýlýyorum;
gördükçe anlaksýz topluluklarý.
Ve beynim yeniden alýp götürüyor beni;
1993 yýlýnýn 2 Temmuz gününe.
Ve Sivas ve Madýmak;
Madýmak bir oteldir Sivas’ta.
Sivas’ýn merkezinde.
Ve toplanmýþlar orada;
Aydýnlýk dolu, çaðdaþ, devrimci;
ve soran, sorgulayan;
ve yazan, ve türkü söyleyen, baðlama çalan;
sanat yapan; insaný insanlaþtýran

o güzel insanlar.
Habersizler baþlarýna gelecekten.
Ve onlar;
sunmak için bilgilerini, bilinçlerini halka, dinleyicilerine;
aydýnlatmak için insanlarý; yüklenmiþler en zor görevi.
Ve aydýnlýða
ve bilgiye;
ve özgürlüðe, dayanýþmaya ve demokrasiye düþman,
binlerce yýðýn; bekliyorlar o güzelim insanlarý dýþarýda.
Ýnsan olmaya karþý koymak; aydýnlýðý boðmak;
öldürmek ve yakmak en büyük istemleri bu güruhlarýn.
Ve emir bekliyorlar saldýrmak ve yok etmek için.
Ve kýsa sürede; geliyor bekledikleri emir.
Ve karanlýða ve insanlýða ve sanata düþman birisi,
baðýrýyor topluluðun içinden;
Allah adýna; “saldýrýn, boðun, vurun,
öldürün, yakýn diyerek.
eyleme geçiriyor; bu söz;
Cahil ve gözü dönmüþ topluluðu.
Ve bu cahil güruhu, aldýktan sonra emri; Otelde ki insanlarý;
Akrep gibi sokmak; odun ve kömür gibi yakmak için;
Ve Allah, Allah sesleriyle;
Ya Allah! Bismillah naralarýyla;
geçiyorlar saldýrýya.
Ve kiminde demir sopalar;
kimsinde býçak, kiminde kama ve silah var kiminde;
ve
kiminin, gaz ve benzin ;
ve kiminin ise çakmak var ellerinde.
Hep birlikte, gözleri dönmüþçesine;
Ve ilerliyorlar otele doðru acýmasýzca.
Ve izliyor devletin ileri gelenleri.
Elimizden bir þey gelmiyor diyerek.
Ve yaklaþýyorlar öfkeyle, hýnçla, kinle;
saldýrýyorlar düþmana saldýrýr gibi.
Ve döküyorlar Madýmak Otel’inin kapýsýna;
balkonuna ve her yanýna benzini, gazý.
Ve kýrpmadan gözlerini çakýyorlar çakmaðý ve yanan kibriti.
Atýyorlar benzin ve gazýn üzerine paranoyakça.
Ve yükselen alevler
ve Sivas’ýn üzerinde dolaþan karabulutlar.
Yaðmur bulutlarý deðil; yangýn bulutlarý bunlar.

Ve içerde yükselen baðýrtýlar;
kurtarýn bizi diyen o güzel,
o aydýnlýk bilinciyle dolu insanlar;
ve boþ ve umutsuz gözlerle;
süzüyorlar, dýþarýda baþarý naralarý atan;
o zavallý, o edilgen, o insanýmsýlarý.
Ve cayýr, cayýr yanan insanlar;
ve bundan sevinç duyan;
ve zafer iþaretleri yapan insan benzeri insancýklar.
Ah zavallý insan ah.
Ah canavarlaþan insan ah.
Ve bedenimi sarýyor keder.
Diken, diken oluyor tenim.
Bozuluyor hormon dengem bedenimin.
Ve tiksiniyorum;
ve üzülüyorum
ve lanetliyorum;
insan olarak;
ve acýyorum insan olamamýþ;
insan görünümlü yaratýklara.
ve
korkuyorum o gerici, o yobaz, o vahþi, o ilkel;
ve o arkaik beyinlilerden.
Oy Sivas oy;
Oy Pir Sultan oy;
Oy Veysel’in; Þah Turna’nýn; Ali Ýzzet’in yaþadýðý
topraklar oy.
Oy Hüseyin Korkmazgil Üstat oy.
Oy ozanlar kenti oy.
Oy Mahzuni’lerin,Nazým’larýn; Hace Bektaþ’larýn,
Bedrettin’lerin, Yunus’larýn, ...ne nice ulularýn yaþadýðý ülke oy.
Sýzýlýyor kemikleriniz biliyorum;
biliyorum büyük ýzdýraplar içindesiniz.
Oy zalim Sivas oy;
Nasýl kýydýnýz acýmadan o canlara;
niçin, neden;
o hümanist,
o düþünen,
o üreten beyinleri;
o iyilik, dostluk ve barýþ yanlýsý insanlarý;
o 37 caný; acýmadan, irkilmeden;



zevkle, sevinçle nasýl yaktýnýz.
Cýz etmedi mi!? Yüreðiniz!
Yok muydu? Kalbiniz! Sattýnýz mý?Yüreðinizi;yitirdiniz mi?
Ruhunuzu
Bre canavarlar;
Bre katiller;
Bre acýmasýzlar;
Bre solucanlar;
Bre asalaklar;
Bre güdümlüler
Bre zavallýlar;
Bre kendisi olamayanlar;
Bre insan adýný kirletenler
Bre soytarýlar;
Bre kan emiciler;
Bre sülükler;
Bre vampirler;
Bre gözü dönmüþler;
Bre egosantrikler... vb.
Oy katil Sivas oy;
Oy Atatürk’ün baðýmsýzlýk kararýný verdiði kent oy.
“Cumhuriyet burada kuruldu, burada yýkýlacak diyen”
ve Atatürk’e meydan okuyan; yobazlarýn kenti Sivas oy.
Oy kendini bilmezlerin kenti oy
Ve o beyni küçük insanlar; edilgen ve kuldular.
Ve onlarýn yani kara cübbelilerin egemen olduðu kent Sivas oy.
Alýndýn kara listeye , insanlýðýn tarihinde;
Unutma bunu Sivas.
Unutulmayacaklar insanlýðý yüceltenler;
Sivas’ta yakýlanlar.
Unutuldu mu? Bedrettin;
Spartaküs;
Sokrates
unutuldu mu?
Pir Sultan; ya Hayyam;
Nesimi; Jean Dark; Nazým Hikmet;
Ya Kerbela!
Denizler, Hüseyinler unutuldu mu?
Unutulur mu? Edisonlar;
Ýnsanlýða hizmet edenler;


Zalimce öldürülenler; acýmasýzca katledilenler;
Unutulur mu? Hiç!
Ey Ölümsüzleþen yüce insanlar;
U n u t u l m a d ý n ý z.
Anýyorlar sizi duyarlý insanlar.
Rahat uyuyunuz!

Yazýldýðý Tarih 02.07.2002

Yeniden Düzenleniþi
13.06.2003

Süleyman ZAMAN



Bugün insanlýðýn ortak aklýnda, tarihin geleceðe akan toplumsal bilincinde insanlýðýn vicdanýnda,
gönlünde, duyuncunda kara bir leke olarak kazýnana Sivas Kýrýmý'nýn 13. yýl dönümü. Bu olay spontane olarak geliþen bir olay deðildir. Bu olayýn gerçek nedenini anlamadan, doðru bir çözümleme yapmadan üstünkörü geçiþtirirsek, daha nice "Sivas" lar yaþayabiliriz. Onun için bu ülkenin Ezilenleri, sümürülenleri, demokrtatlarý, ilericleri, Alevi- Bektaþileri....vb. doðru bir temelde birleþmelidirler.
13. yýl önce yakýlkarak öldürülen tüm canlarý, bugüne kadar insanlýk uðruna bu dünyaya veda eden tüm ilerici, aydýn, toplumcu, devrimci...vb. insanlarý içten anýyorum. Üzerlerinde ýþýk yitmesin diyorum.

2 Temmuz bugün
ve had safhada sýkýntým.
Duramýyorum yerimde
patlayacak gibiyim sanki
oysa daha neþeliydim
tebessüm edip, gülebiliyordum dün.
ama bugün
mengene sýkmýþ gibi göðsümü,
bir þeyler daraltýyor yüreðimi sanki,
ve ben çýkarmak istiyorum
bilinçaltýmdakilerini açýða.
Ve
bulmaya çalýþýyorum; tinimi rahatsýz edenin ne olduðunu.
geçiyor film þeridinde ki gibi, imgemde ki olaylar.
Ve
anlýyorum þimdi,
sýkýntýlarýmýn, iç çekmelerimin nedenini.
Ve
bilincimle gidiyorum, ýþýk hýzýndan da hýzlý
1993 yýlýnýn 2 Temmuz gününe.
Ne acý, ne acý,
tarifi olanaksýz duygular kaplýyor bedenimi.
Anýmsýyorum o kapkara dumanlarý,
Allah, Allah diyerek, saldýrýya geçen
O bilisiz, o güdümlü,
O insansý güruhun naralarýný.
Ve unutamýyorum;
O gökyüzüne ulaþan, kocaman alevleri
Ve 37 canýn yakýlýþlarýný diri, diri.
Kan aðlýyor yüreðim;
Durmuþ sanki beynim; ulaþamýyor bir sonra ki düþünceye.
Saðlayamýyorum konsantrasyonumu.
Utanýyorum insan olduðumdan.
Varlaþtýrýyorum tinimde, bedenimin bir parçasýnýn ateþe deðdiðinde duyumsadýðým acýyý.
Ve Yaþýyorum ayný acýyý bende.
Ve irkiliyorum, diken, diken oluyor derilerim.


2

Ne korkunç ve tarif edilemez bir duygu.
Onlar, yakýlanlar duyumsadýlar bedenlerinde acýnýn sonsuzluðunu.
Ah ölüm ah; kalleþ ölüm ah!
Ve bakýyorum çevreme
sokakta yürüyenlere, evde oturanlara;
bilisiz,bilgisiz, duyarsýz, yýðýnlarýn çoðunluðu,
büyük insan topluluklarý.
kendi konumunda ve kendi uðraþýsý içinde herkes;
ve bilgisizce yaþýyorlar bazýlarý;
Ve
arþýnlýyorlar sokaklarý.
uzaklar sanki kolektif bilinçten.
Ve her þeye raðmen
devam ediyor hayat,
ve dönüyor dünya.
Varlaþtýrýyor; saniyeler, dakikalarý, saatleri, günleri, yýllarý, yüzyýllarý
ve sonsuzluk içinde deviniyor evren
ve oluþuyor sürekli zaman,
ve üretiyor, pratiði mekan.
ve bileþkesinde mekanla-zamanýn;
deviniyor, maddeleþiyor; olaylar, olgular;
ve takip ediyor geceyi gündüz; gündüzü gece
ve dönüþecek sýcak soðuða ve soðuk sýcaða;
ve yumuþak ve sert;
ve artý ve eksi
ve erkek ve kadýn
yani karþýtlarýn savaþýmýnda deðiþecek her þey
hiçbir þey ama hiçbir þey kalmayacak ayný
ve gidecek sonsuza kadar oluþum
ve bunlarý kavrayan bilinç;
farkýna varýyor evrenselliðin,
ne kadar dingin
ne kadar engin;
ve durdurulamaz olan o determinizm;
alýp götürüyor imgemi sonsuzluða.
Ve
Sivas’ta yananlar; farkýna varanlardýr evrenselliðin;


Ve
Sivas’ta yakanlar; o zavallýlar, o güdümlüler;
farkýnda olmayanlardýr bütünselliðin.
Bilmiyorlar onlar, birin bütün, bütünün bir olduðunu.
Anlamýyorlar; deðiþimin ve devinimin durdurulamazlýðýný.
Ve bunlar, duraðan kafalýlar; korteksiz beyinliler ;
savunucularýdýr gericiliðin, yobazlýðýn, deðiþmezliðin.
ve onlarýn karþýsýnda olanlar;
yani aydýnlýðýn, ilerlemenin savunucularý;
o yanan, o yakýlan güzelim insanlar.
Ya! diðerleri;
Yani karanlýðýn, vahþiliðin, ölümün savunucularý
ve o saldýrgan
Ve o þiddet yanlýsý banal güruhun varlýðý ve çoðunluðu.
bundandýr sýkýntým
bundandýr tinimin derinliðinde ki acý
bundandýr boðuntum;
ve
yaþanýlan acýmasýzlýklar, duyarsýzlýklar
ve
yapýlanlarýn insan dýþýlýðý;
ve insan olarak anýlmalarý bunlarýn
kahreder sinemi.
ve
kaçýp gitmek bir yerlere
kurtulmak sýkýntýlardan; olasý mý?
Atabilirmiyim? Bilinçaltýmdakilerini;
Unutabilir miyim? O vahþeti;
boþalabilir mi? Kafanýn içindekiler.
Mümkün mü? Bu
deðil canlar elbette deðil;
taþýyorum kafamý da birlikte; kafamýn içindekilerdir beni ben yapan çünkü.
hey dostlar
neler var kafam da, neler,
akýp gidiyor düþüncelerim
bin yýllar öncesine
insanlarý aydýnlatmaya çalýþan onlarca
insanýn katledilmesine;
o yüce insanlarýn öldürülmesine, yüzülmesine.
hey bre hey.
Ve o güzelim, insanlar; bilincime çýkýyorlar birer, birer;


Ve aklýma geliyor hemen; örneðin;
Nesimi’nin yüzülmesi;
Elleri, kollarý, ayak ve bacaklarý kökten kesilerek
Ve uçurularak kafasý Mansur’un öldürülmesi;
Bedrettin’in katledilmesi, bedeninin sürüklenmesi sokaklarda;
Ve
Spartaküs’ler; Kopernik’ler;
Mumcu’lar; Turan Dursun’lar,
Kýþlalý’lar; Üçok’lar
Galileo’lar
ve daha niceleri.
ve Maraþ ve Çorum katliamlarý
ve Bahçelievler vahþeti;
ve Deniz
ve Hüseyin
ve Yusuf’un idamlarý.
ve zulmün en büyüðü; unutulur mu ? Kerbela
silinir mi belleklerden bunlar hiç ?
ve kanlý ve zalim Sivas.,
tiksiniyorum, utanýyorum, kýzýyorum,
ve hiddetleniyorum, tutamýyorum kendimi.
çýkýp baðýrmak, isyan etmek birilerine
duyarsýz, duygusuz, belleksiz yýðýnlara.
ve
bu duygular içinde;
fýrlýyorum istem dýþý sokaða;
katýlýyorum istemesem de;
toplum olamamýþ bilisiz topluluða;
edilgen, nemelazýmcý, tekçi, benci
ve duyarsýz bireylere.
Ve daha çok sýkýlýyorum;
gördükçe anlaksýz topluluklarý.
Ve beynim yeniden alýp götürüyor beni;
1993 yýlýnýn 2 Temmuz gününe.
Ve Sivas ve Madýmak;
Madýmak bir oteldir Sivas’ta.
Sivas’ýn merkezinde.
Ve toplanmýþlar orada;
Aydýnlýk dolu, çaðdaþ, devrimci;
ve soran, sorgulayan;
ve yazan, ve türkü söyleyen, baðlama çalan;
sanat yapan; insaný insanlaþtýran

o güzel insanlar.
Habersizler baþlarýna gelecekten.
Ve onlar;
sunmak için bilgilerini, bilinçlerini halka, dinleyicilerine;
aydýnlatmak için insanlarý; yüklenmiþler en zor görevi.
Ve aydýnlýða
ve bilgiye;
ve özgürlüðe, dayanýþmaya ve demokrasiye düþman,
binlerce yýðýn; bekliyorlar o güzelim insanlarý dýþarýda.
Ýnsan olmaya karþý koymak; aydýnlýðý boðmak;
öldürmek ve yakmak en büyük istemleri bu güruhlarýn.
Ve emir bekliyorlar saldýrmak ve yok etmek için.
Ve kýsa sürede; geliyor bekledikleri emir.
Ve karanlýða ve insanlýða ve sanata düþman birisi,
baðýrýyor topluluðun içinden;
Allah adýna; “saldýrýn, boðun, vurun,
öldürün, yakýn diyerek.
eyleme geçiriyor; bu söz;
Cahil ve gözü dönmüþ topluluðu.
Ve bu cahil güruhu, aldýktan sonra emri; Otelde ki insanlarý;
Akrep gibi sokmak; odun ve kömür gibi yakmak için;
Ve Allah, Allah sesleriyle;
Ya Allah! Bismillah naralarýyla;
geçiyorlar saldýrýya.
Ve kiminde demir sopalar;
kimsinde býçak, kiminde kama ve silah var kiminde;
ve
kiminin, gaz ve benzin ;
ve kiminin ise çakmak var ellerinde.
Hep birlikte, gözleri dönmüþçesine;
Ve ilerliyorlar otele doðru acýmasýzca.
Ve izliyor devletin ileri gelenleri.
Elimizden bir þey gelmiyor diyerek.
Ve yaklaþýyorlar öfkeyle, hýnçla, kinle;
saldýrýyorlar düþmana saldýrýr gibi.
Ve döküyorlar Madýmak Otel’inin kapýsýna;
balkonuna ve her yanýna benzini, gazý.
Ve kýrpmadan gözlerini çakýyorlar çakmaðý ve yanan kibriti.
Atýyorlar benzin ve gazýn üzerine paranoyakça.
Ve yükselen alevler
ve Sivas’ýn üzerinde dolaþan karabulutlar.
Yaðmur bulutlarý deðil; yangýn bulutlarý bunlar.

Ve içerde yükselen baðýrtýlar;
kurtarýn bizi diyen o güzel,
o aydýnlýk bilinciyle dolu insanlar;
ve boþ ve umutsuz gözlerle;
süzüyorlar, dýþarýda baþarý naralarý atan;
o zavallý, o edilgen, o insanýmsýlarý.
Ve cayýr, cayýr yanan insanlar;
ve bundan sevinç duyan;
ve zafer iþaretleri yapan insan benzeri insancýklar.
Ah zavallý insan ah.
Ah canavarlaþan insan ah.
Ve bedenimi sarýyor keder.
Diken, diken oluyor tenim.
Bozuluyor hormon dengem bedenimin.
Ve tiksiniyorum;
ve üzülüyorum
ve lanetliyorum;
insan olarak;
ve acýyorum insan olamamýþ;
insan görünümlü yaratýklara.
ve
korkuyorum o gerici, o yobaz, o vahþi, o ilkel;
ve o arkaik beyinlilerden.
Oy Sivas oy;
Oy Pir Sultan oy;
Oy Veysel’in; Þah Turna’nýn; Ali Ýzzet’in yaþadýðý
topraklar oy.
Oy Hüseyin Korkmazgil Üstat oy.
Oy ozanlar kenti oy.
Oy Mahzuni’lerin,Nazým’larýn; Hace Bektaþ’larýn,
Bedrettin’lerin, Yunus’larýn, ...ne nice ulularýn yaþadýðý ülke oy.
Sýzýlýyor kemikleriniz biliyorum;
biliyorum büyük ýzdýraplar içindesiniz.
Oy zalim Sivas oy;
Nasýl kýydýnýz acýmadan o canlara;
niçin, neden;
o hümanist,
o düþünen,
o üreten beyinleri;
o iyilik, dostluk ve barýþ yanlýsý insanlarý;
o 37 caný; acýmadan, irkilmeden;



zevkle, sevinçle nasýl yaktýnýz.
Cýz etmedi mi!? Yüreðiniz!
Yok muydu? Kalbiniz! Sattýnýz mý?Yüreðinizi;yitirdiniz mi?
Ruhunuzu
Bre canavarlar;
Bre katiller;
Bre acýmasýzlar;
Bre solucanlar;
Bre asalaklar;
Bre güdümlüler
Bre zavallýlar;
Bre kendisi olamayanlar;
Bre insan adýný kirletenler
Bre soytarýlar;
Bre kan emiciler;
Bre sülükler;
Bre vampirler;
Bre gözü dönmüþler;
Bre egosantrikler... vb.
Oy katil Sivas oy;
Oy Atatürk’ün baðýmsýzlýk kararýný verdiði kent oy.
“Cumhuriyet burada kuruldu, burada yýkýlacak diyen”
ve Atatürk’e meydan okuyan; yobazlarýn kenti Sivas oy.
Oy kendini bilmezlerin kenti oy
Ve o beyni küçük insanlar; edilgen ve kuldular.
Ve onlarýn yani kara cübbelilerin egemen olduðu kent Sivas oy.
Alýndýn kara listeye , insanlýðýn tarihinde;
Unutma bunu Sivas.
Unutulmayacaklar insanlýðý yüceltenler;
Sivas’ta yakýlanlar.
Unutuldu mu? Bedrettin;
Spartaküs;
Sokrates
unutuldu mu?
Pir Sultan; ya Hayyam;
Nesimi; Jean Dark; Nazým Hikmet;
Ya Kerbela!
Denizler, Hüseyinler unutuldu mu?
Unutulur mu? Edisonlar;
Ýnsanlýða hizmet edenler;


Zalimce öldürülenler; acýmasýzca katledilenler;
Unutulur mu? Hiç!
Ey Ölümsüzleþen yüce insanlar;
U n u t u l m a d ý n ý z.
Anýyorlar sizi duyarlý insanlar.
Rahat uyuyunuz!

Yazýldýðý Tarih 02.07.2002

Yeniden Düzenleniþi
13.06.2003

Süleyman ZAMAN



Bugün insanlýðýn ortak aklýnda, tarihin geleceðe akan toplumsal bilincinde insanlýðýn vicdanýnda,
gönlünde, duyuncunda kara bir leke olarak kazýnana Sivas Kýrýmý'nýn 13. yýl dönümü. Bu olay spontane olarak geliþen bir olay deðildir. Bu olayýn gerçek nedenini anlamadan, doðru bir çözümleme yapmadan üstünkörü geçiþtirirsek, daha nice "Sivas" lar yaþayabiliriz. Onun için bu ülkenin Ezilenleri, sümürülenleri, demokrtatlarý, ilericleri, Alevi- Bektaþileri....vb. doðru bir temelde birleþmelidirler.
13. yýl önce yakýlkarak öldürülen tüm canlarý, bugüne kadar insanlýk uðruna bu dünyaya veda eden tüm ilerici, aydýn, toplumcu, devrimci...vb. insanlarý içten anýyorum. Üzerlerinde ýþýk yitmesin diyorum.

2 Temmuz bugün
ve had safhada sýkýntým.
Duramýyorum yerimde
patlayacak gibiyim sanki
oysa daha neþeliydim
tebessüm edip, gülebiliyordum dün.
ama bugün
mengene sýkmýþ gibi göðsümü,
bir þeyler daraltýyor yüreðimi sanki,
ve ben çýkarmak istiyorum
bilinçaltýmdakilerini açýða.
Ve
bulmaya çalýþýyorum; tinimi rahatsýz edenin ne olduðunu.
geçiyor film þeridinde ki gibi, imgemde ki olaylar.
Ve
anlýyorum þimdi,
sýkýntýlarýmýn, iç çekmelerimin nedenini.
Ve
bilincimle gidiyorum, ýþýk hýzýndan da hýzlý
1993 yýlýnýn 2 Temmuz gününe.
Ne acý, ne acý,
tarifi olanaksýz duygular kaplýyor bedenimi.
Anýmsýyorum o kapkara dumanlarý,
Allah, Allah diyerek, saldýrýya geçen
O bilisiz, o güdümlü,
O insansý güruhun naralarýný.
Ve unutamýyorum;
O gökyüzüne ulaþan, kocaman alevleri
Ve 37 canýn yakýlýþlarýný diri, diri.
Kan aðlýyor yüreðim;
Durmuþ sanki beynim; ulaþamýyor bir sonra ki düþünceye.
Saðlayamýyorum konsantrasyonumu.
Utanýyorum insan olduðumdan.
Varlaþtýrýyorum tinimde, bedenimin bir parçasýnýn ateþe deðdiðinde duyumsadýðým acýyý.
Ve Yaþýyorum ayný acýyý bende.
Ve irkiliyorum, diken, diken oluyor derilerim.


2

Ne korkunç ve tarif edilemez bir duygu.
Onlar, yakýlanlar duyumsadýlar bedenlerinde acýnýn sonsuzluðunu.
Ah ölüm ah; kalleþ ölüm ah!
Ve bakýyorum çevreme
sokakta yürüyenlere, evde oturanlara;
bilisiz,bilgisiz, duyarsýz, yýðýnlarýn çoðunluðu,
büyük insan topluluklarý.
kendi konumunda ve kendi uðraþýsý içinde herkes;
ve bilgisizce yaþýyorlar bazýlarý;
Ve
arþýnlýyorlar sokaklarý.
uzaklar sanki kolektif bilinçten.
Ve her þeye raðmen
devam ediyor hayat,
ve dönüyor dünya.
Varlaþtýrýyor; saniyeler, dakikalarý, saatleri, günleri, yýllarý, yüzyýllarý
ve sonsuzluk içinde deviniyor evren
ve oluþuyor sürekli zaman,
ve üretiyor, pratiði mekan.
ve bileþkesinde mekanla-zamanýn;
deviniyor, maddeleþiyor; olaylar, olgular;
ve takip ediyor geceyi gündüz; gündüzü gece
ve dönüþecek sýcak soðuða ve soðuk sýcaða;
ve yumuþak ve sert;
ve artý ve eksi
ve erkek ve kadýn
yani karþýtlarýn savaþýmýnda deðiþecek her þey
hiçbir þey ama hiçbir þey kalmayacak ayný
ve gidecek sonsuza kadar oluþum
ve bunlarý kavrayan bilinç;
farkýna varýyor evrenselliðin,
ne kadar dingin
ne kadar engin;
ve durdurulamaz olan o determinizm;
alýp götürüyor imgemi sonsuzluða.
Ve
Sivas’ta yananlar; farkýna varanlardýr evrenselliðin;


Ve
Sivas’ta yakanlar; o zavallýlar, o güdümlüler;
farkýnda olmayanlardýr bütünselliðin.
Bilmiyorlar onlar, birin bütün, bütünün bir olduðunu.
Anlamýyorlar; deðiþimin ve devinimin durdurulamazlýðýný.
Ve bunlar, duraðan kafalýlar; korteksiz beyinliler ;
savunucularýdýr gericiliðin, yobazlýðýn, deðiþmezliðin.
ve onlarýn karþýsýnda olanlar;
yani aydýnlýðýn, ilerlemenin savunucularý;
o yanan, o yakýlan güzelim insanlar.
Ya! diðerleri;
Yani karanlýðýn, vahþiliðin, ölümün savunucularý
ve o saldýrgan
Ve o þiddet yanlýsý banal güruhun varlýðý ve çoðunluðu.
bundandýr sýkýntým
bundandýr tinimin derinliðinde ki acý
bundandýr boðuntum;
ve
yaþanýlan acýmasýzlýklar, duyarsýzlýklar
ve
yapýlanlarýn insan dýþýlýðý;
ve insan olarak anýlmalarý bunlarýn
kahreder sinemi.
ve
kaçýp gitmek bir yerlere
kurtulmak sýkýntýlardan; olasý mý?
Atabilirmiyim? Bilinçaltýmdakilerini;
Unutabilir miyim? O vahþeti;
boþalabilir mi? Kafanýn içindekiler.
Mümkün mü? Bu
deðil canlar elbette deðil;
taþýyorum kafamý da birlikte; kafamýn içindekilerdir beni ben yapan çünkü.
hey dostlar
neler var kafam da, neler,
akýp gidiyor düþüncelerim
bin yýllar öncesine
insanlarý aydýnlatmaya çalýþan onlarca
insanýn katledilmesine;
o yüce insanlarýn öldürülmesine, yüzülmesine.
hey bre hey.
Ve o güzelim, insanlar; bilincime çýkýyorlar birer, birer;


Ve aklýma geliyor hemen; örneðin;
Nesimi’nin yüzülmesi;
Elleri, kollarý, ayak ve bacaklarý kökten kesilerek
Ve uçurularak kafasý Mansur’un öldürülmesi;
Bedrettin’in katledilmesi, bedeninin sürüklenmesi sokaklarda;
Ve
Spartaküs’ler; Kopernik’ler;
Mumcu’lar; Turan Dursun’lar,
Kýþlalý’lar; Üçok’lar
Galileo’lar
ve daha niceleri.
ve Maraþ ve Çorum katliamlarý
ve Bahçelievler vahþeti;
ve Deniz
ve Hüseyin
ve Yusuf’un idamlarý.
ve zulmün en büyüðü; unutulur mu ? Kerbela
silinir mi belleklerden bunlar hiç ?
ve kanlý ve zalim Sivas.,
tiksiniyorum, utanýyorum, kýzýyorum,
ve hiddetleniyorum, tutamýyorum kendimi.
çýkýp baðýrmak, isyan etmek birilerine
duyarsýz, duygusuz, belleksiz yýðýnlara.
ve
bu duygular içinde;
fýrlýyorum istem dýþý sokaða;
katýlýyorum istemesem de;
toplum olamamýþ bilisiz topluluða;
edilgen, nemelazýmcý, tekçi, benci
ve duyarsýz bireylere.
Ve daha çok sýkýlýyorum;
gördükçe anlaksýz topluluklarý.
Ve beynim yeniden alýp götürüyor beni;
1993 yýlýnýn 2 Temmuz gününe.
Ve Sivas ve Madýmak;
Madýmak bir oteldir Sivas’ta.
Sivas’ýn merkezinde.
Ve toplanmýþlar orada;
Aydýnlýk dolu, çaðdaþ, devrimci;
ve soran, sorgulayan;
ve yazan, ve türkü söyleyen, baðlama çalan;
sanat yapan; insaný insanlaþtýran

o güzel insanlar.
Habersizler baþlarýna gelecekten.
Ve onlar;
sunmak için bilgilerini, bilinçlerini halka, dinleyicilerine;
aydýnlatmak için insanlarý; yüklenmiþler en zor görevi.
Ve aydýnlýða
ve bilgiye;
ve özgürlüðe, dayanýþmaya ve demokrasiye düþman,
binlerce yýðýn; bekliyorlar o güzelim insanlarý dýþarýda.
Ýnsan olmaya karþý koymak; aydýnlýðý boðmak;
öldürmek ve yakmak en büyük istemleri bu güruhlarýn.
Ve emir bekliyorlar saldýrmak ve yok etmek için.
Ve kýsa sürede; geliyor bekledikleri emir.
Ve karanlýða ve insanlýða ve sanata düþman birisi,
baðýrýyor topluluðun içinden;
Allah adýna; “saldýrýn, boðun, vurun,
öldürün, yakýn diyerek.
eyleme geçiriyor; bu söz;
Cahil ve gözü dönmüþ topluluðu.
Ve bu cahil güruhu, aldýktan sonra emri; Otelde ki insanlarý;
Akrep gibi sokmak; odun ve kömür gibi yakmak için;
Ve Allah, Allah sesleriyle;
Ya Allah! Bismillah naralarýyla;
geçiyorlar saldýrýya.
Ve kiminde demir sopalar;
kimsinde býçak, kiminde kama ve silah var kiminde;
ve
kiminin, gaz ve benzin ;
ve kiminin ise çakmak var ellerinde.
Hep birlikte, gözleri dönmüþçesine;
Ve ilerliyorlar otele doðru acýmasýzca.
Ve izliyor devletin ileri gelenleri.
Elimizden bir þey gelmiyor diyerek.
Ve yaklaþýyorlar öfkeyle, hýnçla, kinle;
saldýrýyorlar düþmana saldýrýr gibi.
Ve döküyorlar Madýmak Otel’inin kapýsýna;
balkonuna ve her yanýna benzini, gazý.
Ve kýrpmadan gözlerini çakýyorlar çakmaðý ve yanan kibriti.
Atýyorlar benzin ve gazýn üzerine paranoyakça.
Ve yükselen alevler
ve Sivas’ýn üzerinde dolaþan karabulutlar.
Yaðmur bulutlarý deðil; yangýn bulutlarý bunlar.

Ve içerde yükselen baðýrtýlar;
kurtarýn bizi diyen o güzel,
o aydýnlýk bilinciyle dolu insanlar;
ve boþ ve umutsuz gözlerle;
süzüyorlar, dýþarýda baþarý naralarý atan;
o zavallý, o edilgen, o insanýmsýlarý.
Ve cayýr, cayýr yanan insanlar;
ve bundan sevinç duyan;
ve zafer iþaretleri yapan insan benzeri insancýklar.
Ah zavallý insan ah.
Ah canavarlaþan insan ah.
Ve bedenimi sarýyor keder.
Diken, diken oluyor tenim.
Bozuluyor hormon dengem bedenimin.
Ve tiksiniyorum;
ve üzülüyorum
ve lanetliyorum;
insan olarak;
ve acýyorum insan olamamýþ;
insan görünümlü yaratýklara.
ve
korkuyorum o gerici, o yobaz, o vahþi, o ilkel;
ve o arkaik beyinlilerden.
Oy Sivas oy;
Oy Pir Sultan oy;
Oy Veysel’in; Þah Turna’nýn; Ali Ýzzet’in yaþadýðý
topraklar oy.
Oy Hüseyin Korkmazgil Üstat oy.
Oy ozanlar kenti oy.
Oy Mahzuni’lerin,Nazým’larýn; Hace Bektaþ’larýn,
Bedrettin’lerin, Yunus’larýn, ...ne nice ulularýn yaþadýðý ülke oy.
Sýzýlýyor kemikleriniz biliyorum;
biliyorum büyük ýzdýraplar içindesiniz.
Oy zalim Sivas oy;
Nasýl kýydýnýz acýmadan o canlara;
niçin, neden;
o hümanist,
o düþünen,
o üreten beyinleri;
o iyilik, dostluk ve barýþ yanlýsý insanlarý;
o 37 caný; acýmadan, irkilmeden;



zevkle, sevinçle nasýl yaktýnýz.
Cýz etmedi mi!? Yüreðiniz!
Yok muydu? Kalbiniz! Sattýnýz mý?Yüreðinizi;yitirdiniz mi?
Ruhunuzu
Bre canavarlar;
Bre katiller;
Bre acýmasýzlar;
Bre solucanlar;
Bre asalaklar;
Bre güdümlüler
Bre zavallýlar;
Bre kendisi olamayanlar;
Bre insan adýný kirletenler
Bre soytarýlar;
Bre kan emiciler;
Bre sülükler;
Bre vampirler;
Bre gözü dönmüþler;
Bre egosantrikler... vb.
Oy katil Sivas oy;
Oy Atatürk’ün baðýmsýzlýk kararýný verdiði kent oy.
“Cumhuriyet burada kuruldu, burada yýkýlacak diyen”
ve Atatürk’e meydan okuyan; yobazlarýn kenti Sivas oy.
Oy kendini bilmezlerin kenti oy
Ve o beyni küçük insanlar; edilgen ve kuldular.
Ve onlarýn yani kara cübbelilerin egemen olduðu kent Sivas oy.
Alýndýn kara listeye , insanlýðýn tarihinde;
Unutma bunu Sivas.
Unutulmayacaklar insanlýðý yüceltenler;
Sivas’ta yakýlanlar.
Unutuldu mu? Bedrettin;
Spartaküs;
Sokrates
unutuldu mu?
Pir Sultan; ya Hayyam;
Nesimi; Jean Dark; Nazým Hikmet;
Ya Kerbela!
Denizler, Hüseyinler unutuldu mu?
Unutulur mu? Edisonlar;
Ýnsanlýða hizmet edenler;


Zalimce öldürülenler; acýmasýzca katledilenler;
Unutulur mu? Hiç!
Ey Ölümsüzleþen yüce insanlar;
U n u t u l m a d ý n ý z.
Anýyorlar sizi duyarlý insanlar.
Rahat uyuyunuz!

Yazýldýðý Tarih 02.07.2002

Yeniden Düzenleniþi
13.06.2003

Süleyman ZAMAN



Bugün insanlýðýn ortak aklýnda, tarihin geleceðe akan toplumsal bilincinde insanlýðýn vicdanýnda,
gönlünde, duyuncunda kara bir leke olarak kazýnana Sivas Kýrýmý'nýn 13. yýl dönümü. Bu olay spontane olarak geliþen bir olay deðildir. Bu olayýn gerçek nedenini anlamadan, doðru bir çözümleme yapmadan üstünkörü geçiþtirirsek, daha nice "Sivas" lar yaþayabiliriz. Onun için bu ülkenin Ezilenleri, sümürülenleri, demokrtatlarý, ilericleri, Alevi- Bektaþileri....vb. doðru bir temelde birleþmelidirler.
13. yýl önce yakýlkarak öldürülen tüm canlarý, bugüne kadar insanlýk uðruna bu dünyaya veda eden tüm ilerici, aydýn, toplumcu, devrimci...vb. insanlarý içten anýyorum. Üzerlerinde ýþýk yitmesin diyorum.